عطا فعال اهل تبریز در رنج‌نامه‌ای که توسط نزدیکانش از زبان او منتشر شده آنچه بر او گذشت شرح داده شده است:«اون روز بی‌حوصله بودم و به خونه مادربزرگم می‌رفتم. خیابان شلوغ بود و مردم شعار زن زندگی آزادی می‌دادند. در حین رد شدن نگاهشان می‌کردم و نمی‌دانم چه زمان و چطور شد که مامورها به سمت مردم حمله کردند و با تعجب زیاد من هم جزء اونهایی بودم که زیر لگد و باتوم افتاده بودم. هرچی سعی کردم بگویم من فقط مسیرم از این سمت بود ولی کسی به من گوش نمی‌داد. در نهایت مرا به زندان انتقال دادند دو هفته زیر سخت‌ترین و بدترین شکنجه ها اعتراف گرفتند که باعث تخریب اموال عمومی شده ام. با باتون به سرو صورت و بدنم می‌کوفتند و با انبر گوشت بدنم را می‌کندند به شکلی که حس می‌کردم در جهنم حضور دارم.چطور کار نکرده را باید قبول می‌کردم. بارها دراثر شدت آسیب‌ها دچار استفراغ خونی شدم. بعد از دو هفته با قرار وثیقه ۵۰۰ میلیون تومانی آزادم کردند.حالا در دادگاهی که برایم گذاشتند من را به یازده سال حبس به خاطر کار نکرده محکوم کرده اند.»
کانون دفاع از حقوق بشر در ایران
#مهسا_امینی
#vvmiran
@baschariyat
#MahsaAmini
